Innlimun hvað?

„Ekkert er t.d. verið að upplýsa fólk um að eitt af meginmarkmiðum ESB, með því að ná samningum um innlimun Íslands, er að ná yfirráðum yfir stórum hluta NorðurAtlantshafsins með aðgengi að Norður-Íshafinu. Án þessa aðgengis getur Evrópusambandið aldrei orðið það stórveldi sem það vill vera í alþjóðlegu tilliti.“

Þessi tilvitnun er skrifuð af ritstjóra Bændablaðsins, Herði Kristjánssyni, en blaðið kom út þann 16, maí síðastliðinn. Það er í raun með ólíkindum að lesa orð sem þessi, frá manni eins og Herði, árið 2012. Það er að Evrópusambandið ætli sér að innlima Ísland, til þess að seilast til áhrifa á Norðurslóðum. Reyndar er þetta svo algerleg út í bláinn, að þetta er í raun ekki svara vert.

En það er hinsvegar grafalvarlegt þegar maður eins og Hörður, sem gegnir stöðu ritstjóra blaðs, sem gefið er út af samtökum, sem rekin eru að mestu leyti fyrir almannafé, lætur frá sér ósannindi sem þessi. Því ég er nánast 100% viss um að Hörður veit betur. ESB hefur engar áætlanir um að innlima Ísland og ESB hefur EKKI innlimað neitt land, sem gerst hefur aðildarríki sambandsins. Hörður ætti að spyrja íbúa einhvers nágrannaríkja okkar; Svíþjóðar, Bretlands, Danmerkur eða Finnlands um hvort þau hafið verið innlimuð í ESB! Bretar  eiga sína olíu, Finnar sína skóga og Svíar sitt járngrýti.

En hann getur hinsvegar talað við íbúa Eystrasaltsríkjanna um það hvernig var að búa undir járnhæl Sovétríkjanna, eftir að Jósef Stalín innlimaði þau á tímum seinni heimsstyrjaldar. Öll Eystrasaltstríkin gengu í ESB, í kjölfar hruns kommúnsmans upp úr 1990, og gerðust þar með aðilar að samstarfi 27 lýðræðisríkja Evrópu.

Þessvegna verða ummæli Harðar að skrifast á tilfinningar, rétt eins og annað ,,innlimunartal“ annarra andstæðinga ESB.

Bændablaðið, sem segir sig vera „málgagn bænda og landsbyggðar“ getur líka bætt við við frasanum „og andstöðu gegn ESB“ því umfjöllun Bændablaðsins er nánast alfarið á neikvæðum nótum varðandi ESB-málið. Bændablaðið finnur ESB hreinlega allt til foráttu. Blaðinu er dreift ókeypis og kemur stundum út í allt að 60.000 eintökum. Þá er því einnig stundum dreift með Morgunblaðinu, sem berst jú af alefli gegn ESB.

Hinsvegar er margt á huldu varðandi rekstur Bændablaðsins og hvergi er t.d. hægt að finna opinberar upplýsingar um rekstur blaðsins, hvað þá ársreikninga. Hversvegna er það svo? Blað á borð við Bændablaðið, sem ekki birtir opinberlega ársreikninga sína, getur varla talist lýðræðislegur miðill.

Í lok greinarinnar segir Hörður að Íslendingar eigi mikið af auðlindum, vatni og öðru slíku, sem er alveg rétt. Svo segir hann: „Við erum með öll bestu trompin á hendi og hversvegna ættum við að afhenda þau stjórnmálamönnum úti í Brussel.“

Það stendur hinsvegar ekki til og hefur aldrei staðið til! Hversvegna í ósköpunum ættum við að gera það? Ísland er sjalfstætt og fullvalda ríki og hefur fullan yfirráðarétt yfir sínum auðlindum.

ESB getur ekki og ætlar sér ekki að hrifsa þau frá okkur, hvorki með innlimun eða öðrum aðferðum. Það ætti Hjörtur að vita, en kýs að láta skína í eitthvað allt annað, sem ekki stenst skoðun. Það er mjög ámælisvert að mínu mati og ekki til þess fallið að stuðla að málefnalegri umræðu um ESB-málið. Því miður.

(Örlítið styttri útgáfa birtist í Fréttablaððinu 31. maí síðastliðinn)